Chcę się czegoś nauczyć od moich kolegów, dlatego robię ten projekt. Teatr/taniec to moje miejsce pracy, nie w sensie budynku, ale to pewien stan materializowania myśli i emocji. Taniec jest wiedzą i praktyką w jednym. Trzeba go doświadczać, inaczej się nie zmaterializuje. Zwykle pracuję sama, mimo że dużo ludzi wokół. I tak niczego nie zrobię inaczej, niż zrobię. W tym sensie inni nie mają na mnie wpływu. Pokazuję propozycje, dzielę ze moimi małymi odkryciami i wtedy pojawiają się możliwości relacji między ludźmi. Nie znajdziemy poradników, ani wzorów na taniec, dlatego teraz chcę zaczerpnąć trochę nauki i doświadczenia od innych.

Zaprosiłam praktyków i teoretyków, aby dowiedzieć o nich, o sobie i naszym zawodzie. Jak funkcjonują, z jakiej perspektywy patrzą na swoje działania, co ich uwiera, a co inspiruje: jak uprawiają swój teatr. Lubię kiedy artyści zajmują mój umysł i emocje i bez względu na to co robią czuję, że docierają do mnie, że stają mi się bliscy, choć nawet ich nie znam i nie idę potem z nimi na wino, aby się zaprzyjaźnić. Wtedy wydaje mi się że znam ich i nie mam potrzeby się zaprzyjaźniać. Tym razem będzie inaczej. Choć przez chwilę potrzebuję żywej relacji, spotkania z innymi, z drugim człowiekiem, artystą, na scenie, aby zrozumieć w czym tkwi nasza miłość do tańca.